Mobilizacja komórek ze szpiku kostnego do krwi jest obecnie najczęściej stosowaną strategią pozyskiwania krwiotwórczych komórek macierzystych (ang. HSC) do przeszczepiania, jednakże ciągle poszukuje się udoskonalonych metod pozyskiwania komórek krwiotwórczych.

 

We wcześniejszych badaniach na myszach zaobserwowaliśmy, że protoporfiryna IX kobaltu (CoPP) indukuje mobilizację komórek ze szpiku kostnego do krwi poprzez zwiększenie stężenia endogennego G-CSF we krwi. Pokazaliśmy, że CoPP mobilizuje większą liczbę dojrzałych granulocytów oraz komórek HSC i zapewnia szybszą rekonstytucję hematopoetyczną po przeszczepieniu do naświetlonych myszy w porównaniu do komórek mobilizowanych rekombinowanym G-CSF. Jednocześnie CoPP mobilizuje mniej limfocytów T niż G-CSF. Pozostaje jednak pytanie, czy CoPP mogłaby zostać użyta w celach terapeutycznych u ludzi oraz czy mogłaby działać lepiej niż rekombinowany G-CSF. Dlatego projekt ma na celu scharakteryzowanie klinicznie istotnych właściwości komórek zmobilizowanych przez CoPP. Projekt zakłada sprawdzenie czy podanie CoPP humanizowanym myszom z ludzkim układem krwiotwórczym pozwoli na efektywną mobilizację ludzkich granulocytów i komórek HSC. Za pomocą cytometrii przepływowej sprawdzimy liczbę oraz fenotyp zmobilizowanych komórek. Funkcjonalność mobilizowanych komórek HSC potwierdzimy przeszczepieniem. Planujemy także zbadanie czy mniejsza ilość limfocytów T mobilizowanych przy pomocy CoPP przełoży się na zmniejszenie reakcji GvHD. Krew mobilizowaną za pomocą CoPP lub G-CSF przeszczepimy myszom częściowo niezgodnym w układzie zgodności tkankowej i będziemy monitorować pojawianie się GvHD.

 

Realizacja projektu zapewni krytyczną przedkliniczną walidację CoPP jako potencjalnego nowego środka do mobilizacji HSC w celu ich późniejszego przeszczepienia. Mamy nadzieję wykazać, że podobnie jak u myszy CoPP będzie efektywniej niż G-CSF mobilizować ludzkie HSC, a także że po przeszczepieniu krwi mobilizowanej CoPP będziemy obserwować mniejszą częstość GvHD.